^{#smrgKİTABEVİ} Altın Eşik (1994 - 1998) -

Hep yere bakan, kendi "ben"inin dışına çıkmayan, şiirle yaşamını, yaşamıyla şiirini yoğurarak düş ülkelerinden izlenimler getiren, gördüğü gerçekleri değil, düşlediği imgeleri gerçek sayan bir ozandır Sedat Umran... Eskiden olduğu gibi bugün de çevresinde gördüğü cansız nesneleri konuşturmayı, onları kendi içevrelerinde dolaştırmayı sever... Şiire adanmış bir yaşam, şiirin büyülü kanatları üstünde uzayıp dolaşmayı seven bir "sanat anlayışı". Ancak Sedat Umran hep kendi kalıyor, şiirinin neresine bakarsanız, onu bulutların arksında, buğulu bir örtüye bürünmüş görürsünüz, böyle bir yaşama ortamını seviyor...