#smrgKİTABEVİ Bu/This - 2025
Editör:
Kondisyon:
Yeni
Sunuş / Önsöz / Sonsöz / Giriş:
ISBN-10:
6259672441
Kargoya Teslim Süresi (İş Günü):
3&7
Hazırlayan:
Fotoğraflar:
Roger Ballen
Cilt:
Amerikan Cilt
Boyut:
15x15
Sayfa Sayısı:
56
Basım Yeri:
İstanbul
Baskı:
1
Basım Tarihi:
2025
Çeviren:
Ece Özdal
Kapak Türü:
Karton Kapak
Kağıt Türü:
Enso
Dili:
Türkçe - İngilizce
Kategori:
indirimli
166,40
Havale/EFT ile:
161,41
Siparişiniz 3&7 iş günü arasında kargoda
1199245917
633073
https://www.simurgkitabevi.com/bu-this-2025
Bu/This - 2025 #smrgKİTABEVİ
166.40
10 Illustrations
Bir işaret zamirinden yola çıkan Nihat Özdal, “bu”yu sabitlemeye çalışmıyor; aksine, onun kayganlığını, yönsüzlüğünü, tanımsız ama tanıdık hissini çoğaltıyor. “Bu”nun neye işaret ettiğinden çok, nasıl ve ne zaman ortaya çıktığıyla ilgileniyor. Zamiri özneye dönüştürmeden, onun çevresinde dolaşan bir bilinç öneriyor: görmeden görme, söylemeden anlama, sabitlemeden sahiplenme. Bu yapı, Roger Ballen'in görsel evreniyle tamamlanmaktan çok onunla çarpışıyor. Ballen'in siyah beyaz fotoğrafları, psikanalitik gölgeleriyle zamiri kuşatıyor, zaman zaman bastırıyor, zaman zaman boşluklar bırakıyor. Görüntüler, kelimelerin çevresinde dönüyor ama hiçbir zaman üstüne oturmuyor. "Bu" hiçbir şeyin sabit olmadığı bir kitap: anlam, biçim, ses ya da işaret. Hepsi, bir adım ötede, az önce geçmiş bir “bu”da kalmış...
Starting from a demonstrative pronoun, Nihat Özdal doesn't attempt to fix or define “this”; on the contrary, he amplifies its slipperiness, its lack of direction, its undefined yet familiar feeling. He is less interested in what “this” points to, and more in how and when it appears. Without turning the pronoun into a subject, he proposes a consciousness that moves around it: seeing without looking, understanding without saying, possessing without fixing.
This structure does not complete itself through Roger Ballen's visual universe — it collides with it. Ballen's black-and-white photographs surround the pronoun with psychoanalytic shadows, at times suppressing it, at times leaving space around it. The images orbit the words, but never settle upon them. This is a book in which nothing is stable: not meaning, not form, not sound, not even the sign itself. Everything lingers a step away, in a “this” that just passed…
Bir işaret zamirinden yola çıkan Nihat Özdal, “bu”yu sabitlemeye çalışmıyor; aksine, onun kayganlığını, yönsüzlüğünü, tanımsız ama tanıdık hissini çoğaltıyor. “Bu”nun neye işaret ettiğinden çok, nasıl ve ne zaman ortaya çıktığıyla ilgileniyor. Zamiri özneye dönüştürmeden, onun çevresinde dolaşan bir bilinç öneriyor: görmeden görme, söylemeden anlama, sabitlemeden sahiplenme. Bu yapı, Roger Ballen'in görsel evreniyle tamamlanmaktan çok onunla çarpışıyor. Ballen'in siyah beyaz fotoğrafları, psikanalitik gölgeleriyle zamiri kuşatıyor, zaman zaman bastırıyor, zaman zaman boşluklar bırakıyor. Görüntüler, kelimelerin çevresinde dönüyor ama hiçbir zaman üstüne oturmuyor. "Bu" hiçbir şeyin sabit olmadığı bir kitap: anlam, biçim, ses ya da işaret. Hepsi, bir adım ötede, az önce geçmiş bir “bu”da kalmış...
Starting from a demonstrative pronoun, Nihat Özdal doesn't attempt to fix or define “this”; on the contrary, he amplifies its slipperiness, its lack of direction, its undefined yet familiar feeling. He is less interested in what “this” points to, and more in how and when it appears. Without turning the pronoun into a subject, he proposes a consciousness that moves around it: seeing without looking, understanding without saying, possessing without fixing.
This structure does not complete itself through Roger Ballen's visual universe — it collides with it. Ballen's black-and-white photographs surround the pronoun with psychoanalytic shadows, at times suppressing it, at times leaving space around it. The images orbit the words, but never settle upon them. This is a book in which nothing is stable: not meaning, not form, not sound, not even the sign itself. Everything lingers a step away, in a “this” that just passed…
10 Illustrations
Bir işaret zamirinden yola çıkan Nihat Özdal, “bu”yu sabitlemeye çalışmıyor; aksine, onun kayganlığını, yönsüzlüğünü, tanımsız ama tanıdık hissini çoğaltıyor. “Bu”nun neye işaret ettiğinden çok, nasıl ve ne zaman ortaya çıktığıyla ilgileniyor. Zamiri özneye dönüştürmeden, onun çevresinde dolaşan bir bilinç öneriyor: görmeden görme, söylemeden anlama, sabitlemeden sahiplenme. Bu yapı, Roger Ballen'in görsel evreniyle tamamlanmaktan çok onunla çarpışıyor. Ballen'in siyah beyaz fotoğrafları, psikanalitik gölgeleriyle zamiri kuşatıyor, zaman zaman bastırıyor, zaman zaman boşluklar bırakıyor. Görüntüler, kelimelerin çevresinde dönüyor ama hiçbir zaman üstüne oturmuyor. "Bu" hiçbir şeyin sabit olmadığı bir kitap: anlam, biçim, ses ya da işaret. Hepsi, bir adım ötede, az önce geçmiş bir “bu”da kalmış...
Starting from a demonstrative pronoun, Nihat Özdal doesn't attempt to fix or define “this”; on the contrary, he amplifies its slipperiness, its lack of direction, its undefined yet familiar feeling. He is less interested in what “this” points to, and more in how and when it appears. Without turning the pronoun into a subject, he proposes a consciousness that moves around it: seeing without looking, understanding without saying, possessing without fixing.
This structure does not complete itself through Roger Ballen's visual universe — it collides with it. Ballen's black-and-white photographs surround the pronoun with psychoanalytic shadows, at times suppressing it, at times leaving space around it. The images orbit the words, but never settle upon them. This is a book in which nothing is stable: not meaning, not form, not sound, not even the sign itself. Everything lingers a step away, in a “this” that just passed…
Bir işaret zamirinden yola çıkan Nihat Özdal, “bu”yu sabitlemeye çalışmıyor; aksine, onun kayganlığını, yönsüzlüğünü, tanımsız ama tanıdık hissini çoğaltıyor. “Bu”nun neye işaret ettiğinden çok, nasıl ve ne zaman ortaya çıktığıyla ilgileniyor. Zamiri özneye dönüştürmeden, onun çevresinde dolaşan bir bilinç öneriyor: görmeden görme, söylemeden anlama, sabitlemeden sahiplenme. Bu yapı, Roger Ballen'in görsel evreniyle tamamlanmaktan çok onunla çarpışıyor. Ballen'in siyah beyaz fotoğrafları, psikanalitik gölgeleriyle zamiri kuşatıyor, zaman zaman bastırıyor, zaman zaman boşluklar bırakıyor. Görüntüler, kelimelerin çevresinde dönüyor ama hiçbir zaman üstüne oturmuyor. "Bu" hiçbir şeyin sabit olmadığı bir kitap: anlam, biçim, ses ya da işaret. Hepsi, bir adım ötede, az önce geçmiş bir “bu”da kalmış...
Starting from a demonstrative pronoun, Nihat Özdal doesn't attempt to fix or define “this”; on the contrary, he amplifies its slipperiness, its lack of direction, its undefined yet familiar feeling. He is less interested in what “this” points to, and more in how and when it appears. Without turning the pronoun into a subject, he proposes a consciousness that moves around it: seeing without looking, understanding without saying, possessing without fixing.
This structure does not complete itself through Roger Ballen's visual universe — it collides with it. Ballen's black-and-white photographs surround the pronoun with psychoanalytic shadows, at times suppressing it, at times leaving space around it. The images orbit the words, but never settle upon them. This is a book in which nothing is stable: not meaning, not form, not sound, not even the sign itself. Everything lingers a step away, in a “this” that just passed…
Yorum yaz
Bu kitabı henüz kimse eleştirmemiş.
