^#smrgSAHAF Hiyalis -

Bu, Mikalez'de, sert rüzgârların kamçıladığı ağaçlar arasında doğan küçük bir kır mabududur. Bazı hususi zarif halleri onun iki cevheri nefsinde cemettiğini ifşa ediyordu. Orman ilahlarının haşin ve gürültülü kuvvetini onda bulamazsınız; narin uzuvları, hayvani ihtirastan uzaktır, dirseklerini örten tüyler, az sert ve daha az sıktır. Kulakları keskin ve ince burun delikleri eşyaya karşı son derece hassastır. Güzel tavırları vardır. Güldüğü zaman yanakları hafifçe çukurlaşır. Yüzündeki saflık, insanı daha ilk bakışta teshire kafidir. Fakat asıl gözleridir ki bakanların üzerinde ani ve tatlı bir tesir bırakıyor. Bu gökyüzüyle deniz kadar mavi gözlerin kendi etrafına öyle hayran, öyle tatlı bakışları var ki... henüz gün batmadan doğuda ışıldayan ilk yıldız ancak bu hissi verebilir. (Kitaptan)