^#smrgSAHAF Hüsran Filizleri - Toplu Şiirler -

Celal Sılay, bütün bütün unutulmuş olmasa da, sadık okurları için bile unutulmaya yüz tutmuş bir şair. Oysa yaşadığı ve yazdığı sırada, edebiyat çevrelerinde iyi bilinen, yaşarken efsaneleşmiş bir figürdü: Tek başına dergiler çıkarması, kitaplarını -çoğu kez dostlarından peşin peşin para toplayarak - kendi bastırması, "Kel"liği, "Napolyon"luğu ve elbette ki bitmez tükenmez aşklarıyla, bir efsane... Bir yandan da: 1940'lı yıllarda, yani günümüzden altmış yıl önce, daha "çevre" sorun olarak önümüze gelmemişken, tam bir çevre bilinciyle, yediği hayvandan, söndürdüğü güneşten, bitirdiği havadan, kirlettiği sudan özür dilediğini dile getiren bir şiir ("Mahcubiyet") yazabilmiş; yazdıklarının büyücek bölümünde şiir/deneme sınırını aşabilmiş bir şair.

Doğan Hızlan'ın deyişiyle "Cehennem mevsiminin şairi" Celâl Sılay'ın şiirleri ilk kez bu kitapta bir araya geliyor. Efsane gerçeğe dönüşüyor böylece: Şair bütün yolların son durağıdır.

Kitabın genişletilmiş basımında, Sılay'ın ölümünden birkaç gün önce hazırladığı son şiir kitabı Om ile sonradan bulunan 10 şiiri daha yer alıyor. Böylece efsanenin gerçeğe dönüşmesinde bir adım daha atmış oluyoruz.

Çöl Yolcuları (1934)
Dört Kapı (1934)
Lâcivert Işıklar (1934)
Ebedi Renkler (1936)
Mısralar (1937) [Bu kitap aynı yıl yeniden Hüsran Filizleri adıyla yayımlandı.]
Merhamet Şiirleri 1939-1943 (1943)
Acaba (1945)
Sonra? (1946)
Boşlukta Duran Taş (1948)
Zaman ile Yarış (1956)
Adamca (1959)
Doğa (1965)
Aşk Dialektiği (1967)
Şimdi Geldin Şimdi Gittin (1968)
Küpe Destanı (1968)
İlişki Deyimleri (1969)
Karşın (1971)
Om (1974)