^{#smrgKİTABEVİ} Kafein ve Piksel -

Bildikçe, uyuyamıyorum.
Bildikçe, koşulsuz güven duyamıyorum.
Bildikçe, bir sonraki soluğu iştahla karşılamıyorum.
Bildikçe, zamanın nasıl geçtiğini anlıyorum.
Bildikçe, dünden kestiriyorum bugünü.
Bildikçe, anımsıyorum.
Bildikçe, başka dudak kıvrımlarında görüyorum
başkasına ait gülüşleri.
Bildikçe, ben bu sahneyi bir yerlerden hatırlıyorum.
Bildikçe, bir sonun yaklaştığını kestiriyorum.
Bilme diyorum, bi kere de bilme! Git bi kahve yap kendine.

...O günden beri yazıyorum anne. Ünlemlerce kusuyor, satır satır özlüyorum. Cümlelerimi deviriyorum kırgınlığımdavekızgınlığımda bir nokta atışı; alınlarının ortasına! Melodiler eşlik ediyor bana sonra, kahvem doluyor. Elim açık, dudaklarım aralık. Yazıyorum. Bu benim kalbimi sıkma biçimim anne.
Bilirsin, gıcırdıyor işte.
Ayakları yere basanın değil, ara ara dizleri üzerine çökebilenin kitabı bu. Sağlıklı olduğuna inanan insanların okuyabileceği değil, ‘insan' kalabilmelerin zaten hastalıklı bir süreç olduğunun bilincinde olanların kitabı.Size umudu yüceltmeyeceğim, umutsuzluğun erdemini göstereceğim. Anlaşılma beklentisinde olmayacağım, anlatmak isteyeceğim. - Kitaptan