^#smrgSAHAF Keloğlan Masalları - 1967

Vaktiyle kasabalardan birinin kenar mahallelerindeki bir kulübede, çok fakir bir Keloğlan ile ihtiyar bir de Ninesi yaşamakta imiş. Keloğlan çok zeki ve becerikli olmasına rağmen çalışmaktan hoşlanmaz, tembel tembel evde oturmayı, ne buldu ise şükür edip yiyip içmeyi, uyumayı severmiş. Tembel mi tembel, saçsız kafası ile de oldukça çirkin olduğu için herkes ona, Keloğlan dermiş.