^#smrgSAHAF Ahmet'in Kuzuları -

Alacakaranlıktı. Sık çamların birbirine giren dalları, ortalığı büsbütün karartıyordu. Keçiyolunu örten kuru çam yaprakları ıslak, kaygandı. İnce, serin buğulu bir sis içinde yürüyorlardı. Ahmet, biraz arkasında kalan babasının kuru çam yaprakları üzerinde kayan çarıklarının çıkardığı sesi duydu. Döndü, baktı: Babası, yerde emekledi, kalktı. Delikanlı, sert yüzünün çizgilerini yumuşatan bir sesle yöneldi: “Ben sana arkama düşme dedim” ( Kitaptan )