#smrgSAHAF Babür Divanı: Gramer, Metin, Sözlük, Tıpkıbasım - 1995
Bu doğrultuda bir yönetici şâir olan Bâbür'ün, şiirlerinde somutlayıcı anlatım yollarını verilmek istenen iletiyi daha cânlı sunmak istemine ilâveten, Doğu Türkçesi ve kültürünün sunduğu imkânlardan yararlanma maksatlı bir tercîh olarak kullandığı, Hindistan'da beliren ve o coğrafyayı fethi netîcesinde en sağlıklı ölçütlerle tanıdığı Tarz-ı Vâsûht'un onun şiirindeki izlenimlerinin anılan gerekçe sebebi ile yer bulduğu ve aşkı şiirlerinde çok yönlü bir örüntüde; mahkûm âşık-hükümdâr sevgili, umursamaz âşık, beşeri aşk, olağandışı sevgili metaforu ve hayâl olduğunu dillendirerek etkinliğini bir nebze azalttığı beşerî-tensel zevkin ürünü olan bir aşkla işlediği paylaşılmıştır.
Böylelikle; şâirlerin, şiirlerinde işledikleri somutlayıcı anlatım yollarını, verilmek istenilen iletiyi daha cânlı yansıtma yaklaşımına ilâveten, dil ve kültürün sunduğu imkânlardan yararlanmak maksatlı bir tercîh olarak da kullandıkları; Tarz-ı Vâsûht'un klâsik Türk şiirinde Sebk-i Hindî ve yansımalarının etkilediği on yedinci yüzyıl ve sonrası şiirinden daha önceki dönemlerden beri var olduğu, bu durumun şâirin yaşadığı dönemle de ilgili olarak söz konusu tarzı tanımasına bağlı bir etken olduğu, Doğu Türkçesi ile yazan ve Doğu kültürünü şiirlerinde işleyen bir on beş/on altı'ıncı yüzyıl şâirinin dîvânından hareketle sevgiliyi dışlama tavrının Batı şiiriyle bir ilişiği olmadığı, sevgili tipi ya da aşka ilişkin değerlerin geleneğin getirdiği birikimin yanında şâirin ferdiyeti ile de şekillendiği belirginleştirilerek, Doğu Türkçesi ile yazılan metinlerin metni içkin unsûrlar açısından irdelenmesi gerektiği dikkatlere sunulmuştur. - Timuçin Aykanat
Bu doğrultuda bir yönetici şâir olan Bâbür'ün, şiirlerinde somutlayıcı anlatım yollarını verilmek istenen iletiyi daha cânlı sunmak istemine ilâveten, Doğu Türkçesi ve kültürünün sunduğu imkânlardan yararlanma maksatlı bir tercîh olarak kullandığı, Hindistan'da beliren ve o coğrafyayı fethi netîcesinde en sağlıklı ölçütlerle tanıdığı Tarz-ı Vâsûht'un onun şiirindeki izlenimlerinin anılan gerekçe sebebi ile yer bulduğu ve aşkı şiirlerinde çok yönlü bir örüntüde; mahkûm âşık-hükümdâr sevgili, umursamaz âşık, beşeri aşk, olağandışı sevgili metaforu ve hayâl olduğunu dillendirerek etkinliğini bir nebze azalttığı beşerî-tensel zevkin ürünü olan bir aşkla işlediği paylaşılmıştır.
Böylelikle; şâirlerin, şiirlerinde işledikleri somutlayıcı anlatım yollarını, verilmek istenilen iletiyi daha cânlı yansıtma yaklaşımına ilâveten, dil ve kültürün sunduğu imkânlardan yararlanmak maksatlı bir tercîh olarak da kullandıkları; Tarz-ı Vâsûht'un klâsik Türk şiirinde Sebk-i Hindî ve yansımalarının etkilediği on yedinci yüzyıl ve sonrası şiirinden daha önceki dönemlerden beri var olduğu, bu durumun şâirin yaşadığı dönemle de ilgili olarak söz konusu tarzı tanımasına bağlı bir etken olduğu, Doğu Türkçesi ile yazan ve Doğu kültürünü şiirlerinde işleyen bir on beş/on altı'ıncı yüzyıl şâirinin dîvânından hareketle sevgiliyi dışlama tavrının Batı şiiriyle bir ilişiği olmadığı, sevgili tipi ya da aşka ilişkin değerlerin geleneğin getirdiği birikimin yanında şâirin ferdiyeti ile de şekillendiği belirginleştirilerek, Doğu Türkçesi ile yazılan metinlerin metni içkin unsûrlar açısından irdelenmesi gerektiği dikkatlere sunulmuştur. - Timuçin Aykanat
