^{#smrgKİTABEVİ} Hayduklar - 1996

“Adrien, işte bunlar Haydutlar” dedi Ormanın Oğlu Jeremie. İşte kadın şefimiz, Floriçika, Yani Koruluklar Çiçeği. Kaşmir türbanını başına geçirmiş, omzuna tilkin kürkünü atmış, şalvarının içinde çevik adımlarla Ayılar Mağarasını arşınlıyordu telaş içinde... “Siz benim kadın omuzlarıma ağır bir sorumluluğun yükünü bindirmek, başıma da ödül konulmasını istiyorsunuz. Her ikisi de kabulüm.”

Cosma ölünce, atına ondan daha iyi binen, yorgunluğa ve yokluklara ondan daha çok katlanan ve onun kadar gözüpek kararlar veren çıkmamıştı. Biricik sevgilisinin başında şöyle ant içmişti: “Bundan böyle benim adım, Korkuluklar Çiçeğidir. Ormanların aşığı, özgür insanların dostu ve sizlerin yardımı ile tüm haksızlıklara karşı koyan, kötüleri cezalandıran Floriçika!”