^#smrgSAHAF Kara Çocuk -

DÖRT yaşımın, şimdi çok gerilerde kalan günlerinde, bir kış sabahı ocağın önünde dikilmiş evimizin etrafında ıslık çalarak dolanıp duran rüzgârı dinliyordum. Ocakta yanan bir avuç kızgın kömürün üstünde ellerimi ısıtıyordum.

Anam, beni azarlamağa yataktan kalktığım anda başlamış, uslu durmamı, gürültü etmememi söylemişti. Kızgındım, sabırsızdım, sinirliydim. Ninem yandaki odada yatıyordu; ağır hastaydı. Gece demez, gündüz demez doktor gelip giderdi hep. Söz dinlemezsem başıma gelecek vardı, biliyordum bunu. Sinirliydim, durduğum yerde duramıyordum. (Kitaptan)