^#smrgSAHAF Yusuf ile Zeliha -

Yahya, hikâyenin kuruluşunda klâsik bir hale gelen Acem tarzına herkes gibi uymakla beraber eserine kendine mahsus bir şahsiyet vermiş, mevzuda, tahlil ve tasvirde, üslûp vs ifadede yaratış kudretini açıkça göstermiştir. Onun Yusuf ve Zelihası renkli ve şiirli bir aşk destanıdır. Nazım dili mükemmel, canlı ve sevimlidir; Anadolu lehçesinin çok tatlı hususiyetlerini taşıyor; Fu-zulinin Leylâ ile Mecnununda ve Gaiibin Hüsn ile Aş-kındakindea daha sade ve daha tabiîdir. Mevzuun icabına göre sakin, coşkun, neş'eiî ve hasretli akmasını biliyor. Ölçülü bir lirizmi var; daha ziyade renkten, ışıktan ve zarafetten kuvvet alıyor. Parlak ve canlı tasvirler, üzerinde durulacak bir hususiyete sahip. Divan edebiyatının ebedî unsurları ve devrin modası olan nükteler mazmunlar büyük bir ustalığın kontrolü altında ve eserin samimiyetini bozmıyacak bir kıyafet içindedir. Sembolik kelimelerle tasvir edilen mahrem incelikler ancak zekâ ışıkları aldığı zaman şiir pırıltısı veriyor. (Önsözden)