^#smrgSAHAF Apo -

Beş yıldır bulunduğumuz hücrede yazmadık ve konuşmadık. Bizden çaldığı dişlerle bizi boğazlamaya devam ettiği halde, sabrımızı olgunlaştırıp, kandırdığı insanların bir parça da olsa onu tanımalarını bekledik. Kabaran duygularımızı düşüncelere, beynimizde uçuşan düşünceleri sentezlere, ortaya çıkan sentezleri kavramlara dönüştürdükten sonra bu satırları yazmaya başladık. Yıllarca olgunlaştırdığımız bu değerlendirmelerde hala duygusal yaklaşımların bazı izleri varsa; o da insanın duygu yüklü doğasına ve Apo kişiliğinin vahametine bağlanmalıdır.

Apo kişiliği, sadece örgüt elemanlarının ya da güvenlik kuvvetlerinin ölümüne değil, sıradan insanların, çocukların, kadınların ölümüne de sevinirdi. Çünkü her ölüm haberinin kavganın gelişmişliğinin göstergesi olduğunu düşünürdü... (Arka kapaktan)