^#smrgSAHAF Stepançikovo Köyü - 1948

Dostoyevski'nin sanatı, sanat anlayışı üzerinde duruşumuzun sebebi şudur: ana eserlerinde yazar, bu anlayışına az çok bağlı kalmıştır. Ama daha sürgünden dönmeden yazdığı "Stepançikovo Köyü" adlı eseri bu bakımdan öbür eserlerinden ayrılır: eser, karısından kendisine miras kalan Stepançikovo Köyüne yerleşmiş iyi yürekli, uysal bir albayla onun evine sığınmış olan çeşit çeşit insanların hikâyesidir. Gerçekten türlü karakterdeki birçok ki<,>ilerine, gündelik haya.tının sonu gelmez olaylarına rağmen bu eser - büyücek roman büyüklüğünde olmakla beraber - yine romandan çok, bir büyük lıikâye sayılabilir. Çünkü kişilerin çoğu siliktir. Yazar, olup bitenleri hemen her yerde güldürücülüğe kaçan bir dille anlatır. Şu var ki, bu eserde Dostoyevski'nin öbür eserlerinde görülmiyen anlamiyle yani her zamanki anlamiyle bir realizm vardır. Stepançikovo köyü, albayın malıdır, yani o zamanın tipik Rus köyüdür. Vaka da bey evindeki kişiler arasında geçer. Tektük köylülere, sadece figüran olarak raslanır. Onların ayrı ayrı kişilikleri yoktur. İyi yürekli çiftlik sahibine kendilerini Foma Fomiç'e devretmemesi için yalvarmaya geldikleri zaman onlara kalabalık göziyle bakıldığını, yine öylece gönülleri alındığını görüyoruz. Asıl topluluğu, albay Yegor İlyiç Rostanev'in evinde yaşıyanlar meydana getirir. Ayrı ayrı ele alınınca hiçbirinin tam bir kişiliği yoktur. Her biri bu sonradan kurulma topluluk içinde rolünü oynar. (Önsözden)